De weken na de diagnose kwam het geregeld voor dat ik wakker lag in het holst van de nacht…. Alles rustig, iedereen in diepe slaap. Terwijl ik lag te draaien en te woelen in bed en de slaap niet meer kon vatten. Als een dief in de nacht, sloop ik dan voorzichtig de trap af en zocht ik de stilte van de woonkamer op.

Zodra ik de deur openmaakte, keken twee paar donkerbruine glanzende oogjes mij slaperig aan. Is het weer zover vrouwtje? Kun je niet slapen? Twee staartjes werden ook wakker en begonnen voorzichtig te kwispelen. Zij wisten wat er nu ging gebeuren en zij hadden er beslist geen problemen mee. Ik pakte mijn deken en nestelde me op de bank. Een hond bij mijn knieholte, een bij mijn buik. En daar lag ik dan, heerlijk rustig tussen mijn twee dierenvriendjes…

In 2013 besloten we om deze twee lieverds uit Griekenland een gouden mandje te geven in ons gezin. Twee hondjes die in hun thuisland kansloos waren. De beste beslissing ooit. Want ondanks dat ik af en toe mopper op die rakkers, krijg ik er zoveel meer van terug. En dat is onbetaalbaar.

Mijn honden zijn mijn therapeuten en geloof me, ze zijn van alle markten thuis!

Als fysiotherapeuten zorgen ze ervoor dat ik dagelijks naar buiten ga voor een rondje om, weer of geen weer. We trekken er samen op uit. Ze laten me genieten van al het mooie om me heen. Ik moet er dan ook echt niet aan denken, dat dit me ontnomen wordt! Al wandelend, krijg ik mijn soms chaotische gedachtegang weer op orde en krijg ik inspiratie om een blog te schrijven.

Als volleerde psychologen geven ze mij een luisterend oor, knikken ze af ten toe met hun kopje en geven ze me bemoedigend een likje of een pootje. Praat maar door, onze aandacht heb je. Hele verhalen heb ik al tegen ze afgestoken. Mooie verhalen maar ook verdrietige verhalen.

Als ik overvallen word door verdriet, komen ze meteen bij me staan of zitten. Ik hoef maar naar ze te kijken, ze te aaien en mijn hartslag gaat omlaag, de rust komt terug. Adem in, adem uit.

Maar bovenal zijn het mijn twee allerbeste vrienden. De beste vrienden die een mens zich kan wensen. Ze staan altijd voor me klaar. Hebben geen oordelen en veroordelen niet. Ze zijn lief en trouw. Wat wil een mens nog meer?

In deze roerige tijden, waarin mijn gedachten alle kanten op schieten, heb ik ze meer dan ooit nodig. De therapie waar ik nu mee bezig ben, maakt veel los in mij. Emoties en gedachten schieten alle kanten op. Om alles enigszins onder controle te houden, heb ik rust en ontspanning nodig. Dus pak ik mijn momentjes rust met mijn twee vierpotige therapeuten, overdag tijdens een wandeling en desnoods zelfs diep in de nacht, als ik niet kan slapen.

Die twee boefjes die in ons gezin hun gouden mandje vonden, zijn voor mij goud waard….